20 Şubat 2010 Cumartesi

Mor

-Kuğulu parkta kocaman ağacın altında otururken ne düşündüğünü hatırlıyor musun?
-evet, tabi ki. Işık ne güzel diye düşündüm. Gökyüzü mordu ve ağacın dalları moru kesiyordu.
-Gözünü kapattığında aklından neler geçti peki?
-ölüm buna benzer bir şey olmalı diye geçirdim aklımdan. Bir insan ölürken gökyüzü dallarla kesilmiş mor bir kağıda benzer ve uzaktan hafif bir müzikle beraber rüzgarın sesi duyulur, dallar hafifçe sallanırken birden gözler kapanır ve sonsuza kadar mor gökyüzünde asılı kalmış gibi bir dal parçası gibi hafifler insan. Yani böyle.
-Peki sen ölürken gökyüzü mor olacak mı?
-umarım.